Trochę eksperymentów. Zamocowałem na swoim Kiksie (Pentax K-x) konwerter M42. Podpiąłem mojego ulubionego Mirka (MC Mir 24H) i zrobiłem test głębi ostrości, a także kompensacji naświetlenia (albo jak kto woli, kompensacji ekspozycji).

Do testu przygotowałem oczywiście statyw, komplet akumulatorów Kodak, zestaw sztucznego światła oraz Kiksa ze szkłem.

Mirek daje możliwość ustawienia 13 pozycji przysłony, wszystkie zdjęcie zostały wykonane z kompensacją ekspozycji dla wartości [+1EV]:

[1] F2.0

[2] pośrednie F2.0-2.8

[3] F2.8

[4] pośrednie F2.8-4.0

[5] F4.0

[6] pośrednie F4.0-5.6

[7] F5.6

[8] pośrednie F5.8-8.0

[9] F8.0

[10] pośrednie F8.0-11.0

[11] F11.0

[12] F16.0

[13] F22.0

I jak się okazuje – automatyka trybu Av (priorytetu przysłony) działa dość specyficznie. Im mniejsza wartość przysłony, tym zdjęcie wydaje sie być ciemniejsze. A im głębia większa (wartości przysłony większe) tym zdjęcie wydaje się być jaśniejsze.

Pozstnowiłem jeszcze sprawdzić jak wyglądąć będą zdjęcia w których wartość przysłony bedzie stała (F2.0) a modyfikowana bedzie tylko kompensacja od wartości -1EV do +2EV z krokiem 1/3.

[1] -1EV

[2] -2/3EV

[3] -1/3EV

[4] brak korekcji – 0EV

[5] +1/3EV

[6] +2/3EV

[7] +1EV

[8] +1,1/3EV

[9] +1,2/3EV

[10] +2EV

Już nie miałem siły badać korekcji EV na wyższej przesłonie, ale chyba nie ulega wątpliwości, że jeśli chcemy “lepszą”, mniejszą GO*, to lepiej dokonać większej korekcji ekspozycji (bliżej wartości +2EV) – a przy większej przysłonie odwrotnie, EV bliżej wartości +1EV.

* – GO – popularny skrót na wyrażenie “głębia ostrości”.

Więcej o głębi ostrości na Wikipedii.